Po pierwsze dziękuję za 679 wejść !! :D Jak zwykle prooosze o komentarze ,za błędy przepraszam na i miłej lektury :3
____________________________________________________________

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Rozdział 4

Był moją barierą ochronną pomiędzy światem.

Szliśmy jakieś 15 min. Nie wiem gdzie. Liam cały czas mnie pocieszał i obejmował. Parę razy pocałował w czoło. Trzęsły mu się ręce. Sam był przerażony tym co widział. Ale to nie przez niego on zginał. Doszliśmy na jakieś ładne i zadbane osiedle. Weszliśmy do jednego z bloków i pojechaliśmy windą w górę nacisnął przycisk nr 6. Weszliśmy pewni do jego mieszkania.

-A ty tak wcześnie? - usłyszałam krzyk z salonu

-Oo ,Katherine. Co się stało?- Liam mu nie odpowiedział. Zaprowadził mnie do swojego pokoju, pomógł mi ściągnąć buty i kurtkę. Położył na łóżku i przykrył kołdrą. Przytulił mocno i pocałował w czoło. Nie powiem wtedy marzyłam o czymś więcej. Był taki opiekuńczy i troskliwy ,a ja traktowałam go jak .. Nawet nie powiem jak ja go potraktowałam. On o tym zapomniał był tu ze mną i dla mnie.

-Leż ,ja zrobię herbatę i zaraz przyjdę – powiedział i się uśmiechnął. Lekko pokiwałam głową ,a Liam wyszedł. Widziałam ,że tamował łzy. Ręce mu się trzęsły a pojedyncze kosmyki włosów opadały na jego bladą i przerażoną twarz. Znów zaczęłam płakać. Niby taki twardziel. A jednak ryczę. I to mocno. Nie mogłam tak leżeć. Wstałam otworzyłam pierwsze drzwi - szafa. Drugie - łazienka. Weszłam do niej i upewniłam się ,że zamknęłam się na klucz. Znów płakałam.

Z perspektywy Liama

Poszedłem do Zyna. Stanąłem w drzwiach do kuchni i gdy go zobaczyłem. Poryczałem się. Nie mogłem dłużej tłumić w sobie emocji. Skoro ja to widziałem z boku i ryczę. Jestem słaby. Ale Katherine. Ona myśli ,że to jej wina. Że to przez nią ten facet zginął. To nieprawda. Tak bardzo mi jej żal. Zewnątrz taka twarda ,a w środku. Jak z porcelany.

-Stary spokojnie ,co się stało? - zapytał mnie ,widać ,że przerażony Zayn.

-Byliśmy ,znaczy ja czekałem na nią po Big Benem. Gdy ją zauważyłem do do niej pomachałem i ona zrobiła to samo i przez przypadek jakiegoś menela popchnęła i on upuścił kanapkę no i on się wystraszył ,ona krzyczała ,a on wbiegł pod samochód i ..i odszedł- Zayn nic nie mówił. Zrobił mnie i Katherine herbatę i powiedział ,że skoro wielka Katherine się rozkleiła to powinienem ją poskładać do kupy. Wtedy usłyszeliśmy trzask.

-Poszła do kibla pewnie-powiedziałem

-Stary ,one przeżywa załamanie nerwowe. Lepiej żeby nie przebywała w jednym pokoju z żyletką. Moje oczy stały się wielkie ,pobiegłem pędem na górę. Nie darował bym sobie gdyby coś jej się stało. Kochałem ją. Choć one mnie nie cierpiała. Każda chwila spędzona z nią ,nawet taka. Kochałem bez wzajemności. Nie ma gorszego uczucia. Podbiegłem do drzwi. Były zamknięte na klucz.

-Katherine ,wszystko okey?-odpowiedziała mi cisza.

-Katherine otwórz! Hej słyszysz otwieraj! Katherine! - wyciągnąłem dodatkowy klucz ,a to co zobaczyłem mnie przeraziło.

-Katherine coś ty zrobiła?!- krzyczałem starając się opatrzyć rany ,które sobie zrobiła. Wyryła sobie na ręce napis HELP.

-Wszystko dobrze- odpowiedziała ze łzami w oczach. Spojrzałem na drugą rękę. Podniosłem rękaw i bronzoletki. Sprzeciwiała się ,ale i tak to zrobiłem była za słaba. Tam też były kreski.

-Czemu to robiłaś?

-Miałam swoje powody- o nic więcej nie pytałem. Zapatrzyłem rany i położyłem ją na łóżko. Dałem herbatę i cały czas siedziałem przy niej. Trochę pogadaliśmy ,a gdy usiadłem tuż obok. Zasnęła. Oparta o mnie. Wyglądała tak niewinnie. Słodko. Nie mogłem się powstrzymać i pocałowałem ją. Powierciła się trochę ,ale spała. Nie chciałem jej przeszkadzać. Była w swojej krainie. Była tam gdzie jest najbezpieczniej.

Z perspektywy Katherine

Obudziłam się z bólem głowy i powoli zaczynałam przypominać sobie wydarzenia z wczoraj. Dziś jest impreza. Ale stop. Ja nie jestem w moim pokoju. Ani raczej domu. A to nie koniec. Leżę ,a do mnie przytula się .. LIAM! Jego ręka trzyma mnie w uścisku ,a gdy lekko się ruszę ucisk się wzmacnia. Jakby bał się ,że mnie straci. Jakbym była czymś cennym ,ważnym. A ja. Ja jestem nikim. Dziewczyną która pali i się tnie. W objęciach Liama było mi dobrze, ciepło. Byłam szczęśliwa. Obróciłam się twarzą do niego ,a on mnie mocniej przytulił. Teraz nasze twarze dzieliły milimetry. Tak bardzo chciałam go mocno przytulić ,pocałować ,ale bałam się. Leżałam jeszcze z 15 minut i patrzyłam jak śpi. Wyglądał tak uroczo. Co ja gadam on zawsze tak wygląda. Ale mógłby się ściąć. Co ja gadam. Przecież tak czy siak on mnie nie zechce. Nawet nie zauważyłam kiedy się obudził. Leżeliśmy tak i wpatrywaliśmy się w siebie.

-Dzień dobry-powiedział po chwili spokojnym głosem

-Hej- odpowiedziałam ,Liam cały czas mnie tulił. Nawet nie zwracałam na to uwagi, kiedy zaczął głaskać mnie po plecach i głowie. Uśmiechnęłam się. Nie mogłam się powstrzymać.

-Co się tak chichrasz?

-Nie ,nic. Ja.. Ja muszę już spadać – powiedziałam nie odwracając uwagi od jego pięknych i głębokich oczu.

-Taa.. Muszę iść do szkoły ty też

-Ja dzisiaj nie idę. Rodziców nie ma. Tak w ogóle to dziś robię imprezkę. Weź kumpli i o 20 u mnie- podałam mu adres i pożegnałam się z nim i po drodze z Zaynem. On był zdziwiony gdy mnie zobaczył. Nie wiem czemu i nie chce wiedzieć. Założyłam kaptur i ruszyłam do domu z słuchawkami w uszach. Gdy zajrzałam do kieszeni kurtki znalazłam karteczkę

Nie tnij się więcej ,szkoda takiej pięknej dziewczyny.

Liam XoXo

Uśmiechnęłam się pod nosem ,nie wiem ,lubiłam go. Może nawet bardziej. Weszłam do domu i wzięłam długą i relaksującą kąpiel. Przebrałam się w coś luźnego i zrobiłam sobie śniadanie. Płatki i herbatka. Od rana ,aż do szóstej siedziałam i oglądałam kreskówki z przerwą na gitarę.

,,Your eyes whispered "have we met?"
Across the room, your silhouette
Starts to make its way to me
The playful conversation starts
Counter all your quick remarks
Like passing notes in secrecy
And it was enchanting to meet you
All I can say is I was enchanted to meet you”

Gdy była szósta przystroiłam dom ,wystawiłam przekąski ,umyłam się i przebrałam. Przyszła Alice i chłopcy. Potem DJ. A następnie imprezowicze. Mój dom pękał od tych ludzi. Widziałam ,że przyszedł Liam z kumplami. Wszyscy byli już pijani. Gdy podeszłam do Liama się przywitać ,zobaczyłam ,że on chyba jako jedyny był trzeźwy.

-Nie pijesz-pomachałam mu butelką przed nosem

-Nie mogę. Problemy zdrowotne

-Aaa. To chociaż choć zatańczy-pociągnęłam go na parkiet. Bawiliśmy się baaardzo długo i świetnie. I znów to samo. Obudziłam się z kacem wtulona w Liama. Nie pamiętałam nic z poprzedniego wieczoru. To jest straszne ,chociaż ON jest przy mnie.

-Dzień dobry. Leż tu ,a ja przyniosę ci herbatę i jakieś tabletki na ból głowy- powiedział jakby czytał mi w myślach.

-Byłabym ci wdzięczna-uśmiechnęłam się lekko i Liam wyszedł. Leżałam tak i starałam się przypomnieć sobie co się wczoraj działo. Na próżno. Potem przyszedł Liam i dał mi leki.

-Dzięki ,że się tak o mnie troszczysz

-Nie ma sprawy. Przez ciebie nie będę dziś w szkole

-Tak jak każdy kto u mnie był – zaśmiałam się ,a Liam ze mną.

-No Liam. To co dziś robimy?

-My? Ja już muszę spadać- powiedział i wstał ,ja chwyciłam go za nadgarstek i pociągnęłam.

-Nie ,nie ,nie. My. Zostań ze mną. Samej będzie mi smutno

-No dobra. To choć królewno. Posprzątamy twój dom ,bo wygląd tragicznie – i tak oto spędziliśmy cały dzień. Sprzątają. Koszmar ,ale z nim nie było tak źle. Potem coś zjedliśmy i oglądaliśmy bajki Disneya. Okazało się ,że Liam je kocha. No cóż. Czas z nim szybko mijał ,zaleliśmy się rzucać popcornem ,a potem on zaczął mnie łaskotać. Śmialiśmy się i genialnie bawiliśmy póki ktoś nam nie przerwał.

-Katherine, co tu się dzieje? Nie mówiłaś ,że masz .. kolegę- moja mama. Ugh. Nas zatkało siedzieliśmy się i patrzyliśmy na siebie i moją mamę na zmianę. Nie chcę wiedzieć jak to wyglądało. Liam praktycznie leży na mnie i łaskocze ,a ja się śmieję. Dodajmy do tego kanapę i fakt ,że nie widać przez nią co dzieje się z naszymi twarzami.

-To ja już może pójdę ,nie będę przeszkadzać. Pa ,Katherine-przytulił mnie i wstał

-Do widzenia -dodał do mojej mamy założył buty ,kurtkę ,uśmiechnął się jeszcze do mnie ,a ja do niego i wyszedł.

-No to jak, wyjaśnisz mi co tu się działo? -cisza

-No słucham! -dodała zdenerwowana rodzicielka

-On mnie łaskotał ,to mój kolego Liam – uśmiechnęłam się próbując rozluźnić sytuację.

-Kolega ,aha. Dobrze wiedzieć ,że masz chłopaka -powiedział moja mama śmiejąc się

-WCALE NIE LIAM TO NIE MÓJ CHŁOPAK! - wykrzyczałam jej w twarz i pobiegłam do pokoju. Siedziałam naburmuszona i myślałam. W sumie genialnie się z nim bawiłam i bardzo go lubię ,ale jak już mówiłam my do siebie nie pasujemy ,a może warto spróbować. Co ja gadam?! Przecież on mnie na pewno nie kocha.

Miłość bez wzajemności, to najgorsza rzecz na świecie.

Ale cóż. Bywa. Wzięłam torbę z zeszytem i gitarę. Wyszłam z domu tylnymi drzwiami i powędrowałam do parku. Tam jest takie miejsce nad jeziorem otoczone drzewami i urwiskami. Nikt tam nie chodzi. Nikt o nim nie wie. To tam zawsze siedzę i myślę.