THIS IS US!! ♥

Post bo się muszę wypiszczeć !! :D Dziś 1D3D This Is Us ♥ Mam radoche i z przyjaciółkami jadęęę... Ktoś może z Opole i tam jedzie ??
                                                     piszcząca i pełna energi

Marcela ♥

Plakatowe.. ♥

Bo Directioner są zdrowo pieprznięte :D

Ooo.. Cute Niall ♥

Harry ... I ♥YOU

Zespołowe... ♥

HELLO!! Mam dziś boski nastrój bo THIS IS US!! ♥ jedziemy z dziewczynami na 16 i uhuhuhuhu!! :D Będe miała po tym filmie mnóstwo MNÓSTWO MNÓSTWOOOOO weny!! :)) Więc w nocy z 2 rozdziały pójdą ♥

Życzę tak zajebistego dnia jak mój :)) I ploooose o komentarze które motywują i spowodują nastrój jeszcze lepszy :3

 Marcela ♥

____________________________________________________________________

Rozdział ten dedykuje Darii ,Kasi i Natalce :)) Dzięki wam świat jest .. hmmm ciekawszy ,ale i piękniejszy.! I ♥ you <3

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Rozdział 5

To tam zawsze siedzę i myślę.

Siedziałam oparta o duże i stare drzewo zarośnięte mchem i wpatrywałam się w jeziorko. Dookoła mnie były wielkie krzaki ,piękne kwiaty i ptaszki. Mimo września w Londynie była dość ładna pogoda. Nie było za ciepło i musiałam naciągnąć na siebie kurtkę ,ale to nic. W głowie miałam go. Myślałam o tym jak wspaniale się bawiliśmy. Myślałam o jego cudnych oczach. Zakochałam się. Muszę to wreszcie przyznać. Sama przed sobą. Teraz jestem tego pewna. Nie mogłam tak dłużej siedzieć i nic nie robić. Jutro muszę iść do szkoły ,czyli trza podrobić usprawiedliwienie. W sumie jest jeden plus. Spotkam go ,i umówię się z nim na te cholerne korepetycje. Muszę jakoś zdać ,a on mi w tym pomorze. Kolejna wymówka by go spotkać. Wstałam zabrałam torbę oraz gitarę i powoli wchodziłam pod stromą górkę by móc wyjść z parku i wrócić do domu. Moje ustronne miejsce było tak położone i to głównie dzięki tej górce jest takie nie widoczne.

Dostałam się tam przez przypadek. Pamiętam ten dzień. Ścigałyśmy się z Alice. Ona się potknęła i wpadła na mnie ,a ja poleciałam tam. Zawołałam ją i pokazałam to cudne miejsce. Nikt o nim nie wiedział. Nikt tam nie chodził. Umówiłyśmy się ,że to nasze miejsce. To tam będziemy się spotykać i cieszyć sobą oraz ,że nikomu go nie pokażemy ,chyba ,że będzie naszą miłością. Taa. Dwie małe dziewczynki śniące o księciu na białym koniu. Chociaż wtedy wystarczyła nam Barbie i Ken. Byłyśmy takie .. naiwne. Ale i słooodkie.

I znów z moich zamyśleń wyrwał mnie... beton. Łał. BETON! Czujecie to ,wywaliłam się. Jestem tak niezdarna .. a nie .. chwila. Ups wpadłam na kogoś. I on tak jakby.. ups upadł na kamień i rozwalił rękę.

-Bardzo przepraszam ja nie chciałam ,ja... - chwila przecież to jest – Liam? Co za spotkanie. Do tego rozwaliłam ci rękę.

-Hej Kate. Nic się nie stało to tylko małe zadrapanie – udawał wielce dorosłego ,a ja bym powiedziała ,że zachowywał się jak przedszkolak twierdzący ,że noga w gipsie to nie jest powód by nie móc biegać

-Krew leci ci ciurkiem z ręki i ty mówisz ,że to nic? Chodźmy do mnie. Zabandażuję ci to

-Lepiej chodźmy do mnie. Twoja mama mnie chyba nie polubiła -zaśmialiśmy się no ,ale w sumie racja. Wraca do domu i BUM!! Jej córka leży POD jakimś chłopakiem. Nie dziwie mu się.

-Może racja. Chyba ,że Zayn będzie się sprzeciwiać.

-Nieee.. On .. Raczej będzie skakać z radości – zaśmialiśmy się i ruszyliśmy w stronę domu Liama ,ale jak to Londyn.. Jakieś 20 min od jego mieszkania. DESZCZ. To są chyba jaja jakieś.

-Matka Natura mnie nienawidzi- stwierdziłam ,i jak na zawołanie gramot i błyskawica. Liam tylko się zaśmiał miał taki piękny uśmiech.

-No ,podpadłaś jej. I to baardzo -śmialiśmy się jak jacyś debile. Ludzie uciekają przed deszczem i dziwnie się na nas gapią ,a my. Dwa debile stoją na środku chodnika i się śmieją. Obudziłam się dopiero wtedy gdy jakiś bus wjechał w kałuże i mnie ochlapał. CAŁĄ I TROCHE WŁOSÓW!

-Zamorduje tego debila - krzyczałam na całe gardło i wyklinałam go ,Liam mnie ciągnie żebyśmy poszli ,a ja nadal swoje. W końcu chyba stracił cierpliwość ,bo .. moment! TEN DEBIL WZIĄŁ MNIE NA RĘCE!

-LIAM ODSTAW MNIE JUŻ! -darłam się ,a on się śmiał, kopnęłam go przez przypadek.. Tam gdzie chłopczyków się nie kopie. On zwinął się z bólu i nadepnął na butelkę ,stracił równowagę i jako ,że byliśmy jeszcze w parku ,zaczęliśmy się z taczać z górki. Próbowałam się zatrzymać ,ale nic z tego. Wylądowaliśmy …. w jeziorku.

-Liam debilu mówiłam żebyś mnie puścił to byśmy tu nie wylądowali!!!! -starałam się opanować ,ale nic z tego.

-Nie trzeba było mnie KOPAĆ! - Liam krzyknął ,ale po chwili wybuchł śmiechem ,a ja za nim. Wygrzebaliśmy się z jeziorka i cali mokrzy poczłapaliśmy do Liama. Gdy weszliśmy do środka. Przywitał nas głośny śmiech Zayna i … o nie ,nie NIE! Harrego i Nialla.

-No no no. Liam idziesz SUCHY po coś do żarcia ,a wracasz MOKRY z Katherine Pierce. Jestem z ciebie dumny – powiedział loczek na co ja prychnęłam śmiechem.

-Pada – tłumaczył Liam

-Nie aż TAK -pokazał na nas Niall

-Oj tam oj tam. No bo tak .. ten teges...

-Ten debil zgłupiał i przez niego wylądowaliśmy w jeziorku!- reakcja kumpli Liama była bezcenna ,śmiali się tak długo ,aż nie dostrzegli iż piorunuje ich wzrokiem. I ..od razu spoważniali.

-Dobra Liaś. My idziemy ,nie rozwal niczego. - powiedział Harry i po chwili zostaliśmy sami.

-Chodź ,dam ci jakieś ubrania i zrobimy sobie herbatkę -powiedział radośnie Payne. Już chciałam powiedzieć ,że „Może ja wcale nie chce zostawać” ale już nie potrafiłam się i go okłamywać. Weszliśmy do jego pokoju ,a on dał mi jakieś dresy i bluzkę. A ja skierowałam się do łazienki i zaczęłam przebierać. Słyszałam jak on wychodzi z pokoju. Stałam tak w samej bieliźnie ( i to czarnej - koronkowej ) i tarłam ręcznikiem o włosy z nadzieją ,że trochę je wysuszę. I w tym oto momencie...

Z perspektywy Liama

Zrobiłem nam herbatę i wróciłem na górę. Stojąc pod łazienką zapukałem z nadzieją ,że już wyszła. Nie usłyszałem odpowiedzi więc wszedłem … i w tym oto momencie zobaczyłem Katherine w samej (bardzo ładnej) bieliźnie. Nie powiem zamurowało mnie. Zachowałem się ja debil. Stałem i wpatrywałem się w nią z otwartą ,gdy mnie zobaczyła nie ruszyło jej to. Tak jak gdyby nic się nie stało stała i się śmiała.

-Ja .. om.. tylko … no … ten … ja … nom - nie potrafiłem nic powiedzieć.

-A ty co? Nigdy nie widziałeś dziewczyny w samej bieliźnie? - zapytała ,a ja tylko otrząsnąłem się i wyszedłem zatrzaskują drzwi. Słyszałem jej chichot wychodząc.

Poszedłem do pokoju Zayna i tam się przebrałem. Mieliśmy małe mieszkanie z dwoma pokojami i tylko jedną łazienką. Przez co miewamy problemy jako ,że Zayn siedzi tam godzinami. Poszedłem do kuchni i tam czekałem na nią.

Z perspektywy Katherine

Troszkę zdziwiło mnie zachowanie Liama ,ale cóż się dziwić. W końcu to taki nie pijący i w ogóle słodziutki grzeczniutki aniołek. Ubrałam się i zeszłam na dół. W kuchni zastałam przebranego już chłopaka z kubkiem ciepłej herbaty.

-Aż tak strasznie wyglądam ,że wyparowałeś tak z tej łazienki?

-Nie ,nie. Ty jesteś piękna.. To znaczy masz bardzo ładne .. ładną budowę ciała. Ja tylko.. Nie będę już lepiej się pogrążać. Proszę, masz herbatę.-dał mi napój i jak obiecał nic nie mówił. Widziałam tylko jak się czerwieni. Co wywołało u mnie zaciekawienie. Wtedy zrozumiałam ,że moje nogi wplatały się w jego i to właśnie to powodowało u niego rumieniec.

-To może obejrzymy film?-zaproponował

-Jasne ,czemu nie – wzięliśmy napoje i udaliśmy się w stronę salony. Rozsiedliśmy się na jednej kanapie ,a Liam przykrył mnie kocem. A sam usiadł w dość bezpiecznej odległości. Przeskakiwał kanały ,a ja widział tylko ,że cały trzęsie się z zimna. Przybliżyłam się do niego tak ,że stykaliśmy się nogami i przykryłam kocem. On uśmiechnął się co ja odwzajemniłam. Miał taki piękny uśmiech. Ugh. Katherina ogarnij się. Uff... Zdziwił mnie jego wybór bo zostawił na kanale na którym leciało Toy Story 2. Dorosły facet ,a ogląd bajeczki. Posłałam mu spojrzenie typy WTF ,a on tylko wzruszył ramionami i odłożył kubek. Ja uczyniłam to samo i próbowałam wziąć pilota ,ale w ostatniej sekundzie on mi go wyrwał.

-Refleks to ty masz -powiedziałam

-To jest bardzo fajny film

-Tak dla 8-latków ,daj poszukam czegoś normalnego- nie spodziewałam się ,że to zdanie rozpocznie walkę o pilota! Bitwę na śmierć i życie! Buahahahaha!! Nie no dobra. Uspokajam się … Ufff.. Wracając! Rzucaliśmy się po kanapie łaskotaliśmy ,śmialiśmy i naprawdę świetnie bawiliśmy. Przez przypadek straciliśmy równowagę i wylądowaliśmy na ziemi. W sumie to ja na ziemi ,a Liam na mnie. Leżeliśmy tak i wpatrywaliśmy się w swoje oczy. To było coś pięknego ,wspaniałego ,ale … Leżeliśmy gdy nagle do domu wpadła trójka roześmianych chłopaków. Tak dokładnie Harry ,Niall i Zayn. My od razu spojrzeliśmy w ich stronę. Nie zmieniając pozycji.

-Oj przepraszamy.. No raz raz grupujemy się panowie – Harry poganiał ich do wyjścia. Gdy zostaliśmy sami słyszeliśmy tylko cichy chichot chłopaków ,a potem wrzask chyba Nialla:

-Nie przeszkadzajcie sobie tylko ja skończycie to powiedzcie – myślałam ,że ich zabiję. Mój Liaś przyjaźni się z debilami. Stop! Czy ja powiedziałam „Mój Liaś”??

No to plose o komentarze. Przepraszam ,że taki króciutki i wgl bleee.. :D

Info + foto !! 

To ja Marcela z postem wielkie dzięki za 749 wejść!! Dla mnie naprawdę dużo. Piszę tego posta bardziej w kierunku takim ,że za niedługo...

szkoła.

No więc małe załamanie :D Muszę się pocieszać... Dla tego wstawiam parę One Direction (infection ;))-  obrazków. :3 

To będzie mój najgorszy rok bo 2kl gimnazjum i 6kl szkoły muzycznej do tego konie ,chiński ,hiszpański i jako ,że jestem debilką obiecałam ,że będę jeździć na takie siwej klaczy koleżanki mojej mamy :)) Więc nie wiem jak to będzie z blogiem to jeszcze dotyczy Natalki. Ale mam nadzieje ,że jakoś pociągnę i będzie git. Są przecież ferie i weekendy :)) A 5 rozdział jutro ;*


W każdym razie, kocham Was i miłej końcówki wakacyjnej 

Marcela♥ 

Pierwsze hity.. <3

 Uuu.. THIS IS US !! ♥ 

 Niall .. ♥ najsłodszy głodomór na świecie !!

Harry.. ♥ 

 Liam .. ♥ Stary fryz też spokooo

Louis.. ♥

I takie słodziuuuuuuuuuutkie ♥Harry + Baby Lux♥

Po pierwsze dziękuję za 679 wejść !! :D Jak zwykle prooosze o komentarze ,za błędy przepraszam na i miłej lektury :3
____________________________________________________________

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Rozdział 4

Był moją barierą ochronną pomiędzy światem.

Szliśmy jakieś 15 min. Nie wiem gdzie. Liam cały czas mnie pocieszał i obejmował. Parę razy pocałował w czoło. Trzęsły mu się ręce. Sam był przerażony tym co widział. Ale to nie przez niego on zginał. Doszliśmy na jakieś ładne i zadbane osiedle. Weszliśmy do jednego z bloków i pojechaliśmy windą w górę nacisnął przycisk nr 6. Weszliśmy pewni do jego mieszkania.

-A ty tak wcześnie? - usłyszałam krzyk z salonu

-Oo ,Katherine. Co się stało?- Liam mu nie odpowiedział. Zaprowadził mnie do swojego pokoju, pomógł mi ściągnąć buty i kurtkę. Położył na łóżku i przykrył kołdrą. Przytulił mocno i pocałował w czoło. Nie powiem wtedy marzyłam o czymś więcej. Był taki opiekuńczy i troskliwy ,a ja traktowałam go jak .. Nawet nie powiem jak ja go potraktowałam. On o tym zapomniał był tu ze mną i dla mnie.

-Leż ,ja zrobię herbatę i zaraz przyjdę – powiedział i się uśmiechnął. Lekko pokiwałam głową ,a Liam wyszedł. Widziałam ,że tamował łzy. Ręce mu się trzęsły a pojedyncze kosmyki włosów opadały na jego bladą i przerażoną twarz. Znów zaczęłam płakać. Niby taki twardziel. A jednak ryczę. I to mocno. Nie mogłam tak leżeć. Wstałam otworzyłam pierwsze drzwi - szafa. Drugie - łazienka. Weszłam do niej i upewniłam się ,że zamknęłam się na klucz. Znów płakałam.

Z perspektywy Liama

Poszedłem do Zyna. Stanąłem w drzwiach do kuchni i gdy go zobaczyłem. Poryczałem się. Nie mogłem dłużej tłumić w sobie emocji. Skoro ja to widziałem z boku i ryczę. Jestem słaby. Ale Katherine. Ona myśli ,że to jej wina. Że to przez nią ten facet zginął. To nieprawda. Tak bardzo mi jej żal. Zewnątrz taka twarda ,a w środku. Jak z porcelany.

-Stary spokojnie ,co się stało? - zapytał mnie ,widać ,że przerażony Zayn.

-Byliśmy ,znaczy ja czekałem na nią po Big Benem. Gdy ją zauważyłem do do niej pomachałem i ona zrobiła to samo i przez przypadek jakiegoś menela popchnęła i on upuścił kanapkę no i on się wystraszył ,ona krzyczała ,a on wbiegł pod samochód i ..i odszedł- Zayn nic nie mówił. Zrobił mnie i Katherine herbatę i powiedział ,że skoro wielka Katherine się rozkleiła to powinienem ją poskładać do kupy. Wtedy usłyszeliśmy trzask.

-Poszła do kibla pewnie-powiedziałem

-Stary ,one przeżywa załamanie nerwowe. Lepiej żeby nie przebywała w jednym pokoju z żyletką. Moje oczy stały się wielkie ,pobiegłem pędem na górę. Nie darował bym sobie gdyby coś jej się stało. Kochałem ją. Choć one mnie nie cierpiała. Każda chwila spędzona z nią ,nawet taka. Kochałem bez wzajemności. Nie ma gorszego uczucia. Podbiegłem do drzwi. Były zamknięte na klucz.

-Katherine ,wszystko okey?-odpowiedziała mi cisza.

-Katherine otwórz! Hej słyszysz otwieraj! Katherine! - wyciągnąłem dodatkowy klucz ,a to co zobaczyłem mnie przeraziło.

-Katherine coś ty zrobiła?!- krzyczałem starając się opatrzyć rany ,które sobie zrobiła. Wyryła sobie na ręce napis HELP.

-Wszystko dobrze- odpowiedziała ze łzami w oczach. Spojrzałem na drugą rękę. Podniosłem rękaw i bronzoletki. Sprzeciwiała się ,ale i tak to zrobiłem była za słaba. Tam też były kreski.

-Czemu to robiłaś?

-Miałam swoje powody- o nic więcej nie pytałem. Zapatrzyłem rany i położyłem ją na łóżko. Dałem herbatę i cały czas siedziałem przy niej. Trochę pogadaliśmy ,a gdy usiadłem tuż obok. Zasnęła. Oparta o mnie. Wyglądała tak niewinnie. Słodko. Nie mogłem się powstrzymać i pocałowałem ją. Powierciła się trochę ,ale spała. Nie chciałem jej przeszkadzać. Była w swojej krainie. Była tam gdzie jest najbezpieczniej.

Z perspektywy Katherine

Obudziłam się z bólem głowy i powoli zaczynałam przypominać sobie wydarzenia z wczoraj. Dziś jest impreza. Ale stop. Ja nie jestem w moim pokoju. Ani raczej domu. A to nie koniec. Leżę ,a do mnie przytula się .. LIAM! Jego ręka trzyma mnie w uścisku ,a gdy lekko się ruszę ucisk się wzmacnia. Jakby bał się ,że mnie straci. Jakbym była czymś cennym ,ważnym. A ja. Ja jestem nikim. Dziewczyną która pali i się tnie. W objęciach Liama było mi dobrze, ciepło. Byłam szczęśliwa. Obróciłam się twarzą do niego ,a on mnie mocniej przytulił. Teraz nasze twarze dzieliły milimetry. Tak bardzo chciałam go mocno przytulić ,pocałować ,ale bałam się. Leżałam jeszcze z 15 minut i patrzyłam jak śpi. Wyglądał tak uroczo. Co ja gadam on zawsze tak wygląda. Ale mógłby się ściąć. Co ja gadam. Przecież tak czy siak on mnie nie zechce. Nawet nie zauważyłam kiedy się obudził. Leżeliśmy tak i wpatrywaliśmy się w siebie.

-Dzień dobry-powiedział po chwili spokojnym głosem

-Hej- odpowiedziałam ,Liam cały czas mnie tulił. Nawet nie zwracałam na to uwagi, kiedy zaczął głaskać mnie po plecach i głowie. Uśmiechnęłam się. Nie mogłam się powstrzymać.

-Co się tak chichrasz?

-Nie ,nic. Ja.. Ja muszę już spadać – powiedziałam nie odwracając uwagi od jego pięknych i głębokich oczu.

-Taa.. Muszę iść do szkoły ty też

-Ja dzisiaj nie idę. Rodziców nie ma. Tak w ogóle to dziś robię imprezkę. Weź kumpli i o 20 u mnie- podałam mu adres i pożegnałam się z nim i po drodze z Zaynem. On był zdziwiony gdy mnie zobaczył. Nie wiem czemu i nie chce wiedzieć. Założyłam kaptur i ruszyłam do domu z słuchawkami w uszach. Gdy zajrzałam do kieszeni kurtki znalazłam karteczkę

Nie tnij się więcej ,szkoda takiej pięknej dziewczyny.

Liam XoXo

Uśmiechnęłam się pod nosem ,nie wiem ,lubiłam go. Może nawet bardziej. Weszłam do domu i wzięłam długą i relaksującą kąpiel. Przebrałam się w coś luźnego i zrobiłam sobie śniadanie. Płatki i herbatka. Od rana ,aż do szóstej siedziałam i oglądałam kreskówki z przerwą na gitarę.

,,Your eyes whispered "have we met?"
Across the room, your silhouette
Starts to make its way to me
The playful conversation starts
Counter all your quick remarks
Like passing notes in secrecy
And it was enchanting to meet you
All I can say is I was enchanted to meet you”

Gdy była szósta przystroiłam dom ,wystawiłam przekąski ,umyłam się i przebrałam. Przyszła Alice i chłopcy. Potem DJ. A następnie imprezowicze. Mój dom pękał od tych ludzi. Widziałam ,że przyszedł Liam z kumplami. Wszyscy byli już pijani. Gdy podeszłam do Liama się przywitać ,zobaczyłam ,że on chyba jako jedyny był trzeźwy.

-Nie pijesz-pomachałam mu butelką przed nosem

-Nie mogę. Problemy zdrowotne

-Aaa. To chociaż choć zatańczy-pociągnęłam go na parkiet. Bawiliśmy się baaardzo długo i świetnie. I znów to samo. Obudziłam się z kacem wtulona w Liama. Nie pamiętałam nic z poprzedniego wieczoru. To jest straszne ,chociaż ON jest przy mnie.

-Dzień dobry. Leż tu ,a ja przyniosę ci herbatę i jakieś tabletki na ból głowy- powiedział jakby czytał mi w myślach.

-Byłabym ci wdzięczna-uśmiechnęłam się lekko i Liam wyszedł. Leżałam tak i starałam się przypomnieć sobie co się wczoraj działo. Na próżno. Potem przyszedł Liam i dał mi leki.

-Dzięki ,że się tak o mnie troszczysz

-Nie ma sprawy. Przez ciebie nie będę dziś w szkole

-Tak jak każdy kto u mnie był – zaśmiałam się ,a Liam ze mną.

-No Liam. To co dziś robimy?

-My? Ja już muszę spadać- powiedział i wstał ,ja chwyciłam go za nadgarstek i pociągnęłam.

-Nie ,nie ,nie. My. Zostań ze mną. Samej będzie mi smutno

-No dobra. To choć królewno. Posprzątamy twój dom ,bo wygląd tragicznie – i tak oto spędziliśmy cały dzień. Sprzątają. Koszmar ,ale z nim nie było tak źle. Potem coś zjedliśmy i oglądaliśmy bajki Disneya. Okazało się ,że Liam je kocha. No cóż. Czas z nim szybko mijał ,zaleliśmy się rzucać popcornem ,a potem on zaczął mnie łaskotać. Śmialiśmy się i genialnie bawiliśmy póki ktoś nam nie przerwał.

-Katherine, co tu się dzieje? Nie mówiłaś ,że masz .. kolegę- moja mama. Ugh. Nas zatkało siedzieliśmy się i patrzyliśmy na siebie i moją mamę na zmianę. Nie chcę wiedzieć jak to wyglądało. Liam praktycznie leży na mnie i łaskocze ,a ja się śmieję. Dodajmy do tego kanapę i fakt ,że nie widać przez nią co dzieje się z naszymi twarzami.

-To ja już może pójdę ,nie będę przeszkadzać. Pa ,Katherine-przytulił mnie i wstał

-Do widzenia -dodał do mojej mamy założył buty ,kurtkę ,uśmiechnął się jeszcze do mnie ,a ja do niego i wyszedł.

-No to jak, wyjaśnisz mi co tu się działo? -cisza

-No słucham! -dodała zdenerwowana rodzicielka

-On mnie łaskotał ,to mój kolego Liam – uśmiechnęłam się próbując rozluźnić sytuację.

-Kolega ,aha. Dobrze wiedzieć ,że masz chłopaka -powiedział moja mama śmiejąc się

-WCALE NIE LIAM TO NIE MÓJ CHŁOPAK! - wykrzyczałam jej w twarz i pobiegłam do pokoju. Siedziałam naburmuszona i myślałam. W sumie genialnie się z nim bawiłam i bardzo go lubię ,ale jak już mówiłam my do siebie nie pasujemy ,a może warto spróbować. Co ja gadam?! Przecież on mnie na pewno nie kocha.

Miłość bez wzajemności, to najgorsza rzecz na świecie.

Ale cóż. Bywa. Wzięłam torbę z zeszytem i gitarę. Wyszłam z domu tylnymi drzwiami i powędrowałam do parku. Tam jest takie miejsce nad jeziorem otoczone drzewami i urwiskami. Nikt tam nie chodzi. Nikt o nim nie wie. To tam zawsze siedzę i myślę.

Rozdział 3 ♥ Komentujcie ,ploseee... dla was to sekunda a dla mnie ... WSZYSTKO I MOTYWACJA :D
______________________________________________________________________

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Rozdział 3

-Payne! - krzyknęłam na niego ,a on nic. Głuchy jest czy co?! Podbiegłam do niego i zrzuciłam mu kaptur z głowy. W Londynie padało. Norma.

-Payne jesteś głuchy czy niedorozwinięty?! Wrzeszczę na ciebie ,a ty nic!

-Sory miałem słuchawki- wskazał na MP4, troszkę było mi głupio ,ale należało mu się.

-Nie wiedziałam. Ty jesteś dobry z matmy ,nie?

-No nawet. A co?

-Mam... malutkie problemy i chciałam ,żebyś mi pomógł – powiedziałam lekko się uśmiechając.

-W sumie czemu nie. A kiedy ci pasuje?

-Jutro po szkole ,o 16 przy Big Benie. Pójdziemy do kawiarenki?

-Ok ,to do jutra – powiedział bardzo uradowany. Jednak to prawda ,że na mnie leci. Jak większość chłopców. Już chciałam iść gdy ktoś na mnie krzyknął

-Katherine ,a mogłabyś dać mi swój numer? W razie jakby co. Ja dokładnie Londynu jeszcze nie znam.

-W sumie ,czemu nie- wymieniliśmy się numerami. Nie ma co jest przystojny ,czarujący. Ma piękne oczy i.. STOP! To kumpel. Gnojek ? Dupek? Kurwa. Katherine opanuj się!

-To do jutra Katherine- uśmiechnął się tak .. słodko? Odwzajemniłam uśmiech. Lekko ,żeby nie było.

Byłam cała mokra. Jak to możliwe ,że dopiero gdy poszedł zrozumiałam ,że stałam z nim bez kaptura. Przy nim nie czułam mokra ,chłodu. Czułam .To czego nie czułam nigdy. Nałożyłam kaptur i słuchawki i poszłam w stronę domu.

,,Carry on my wayward son
There'll be peace when you are done
Lay your weary head to rest
Don't you cry no more”

Kochałam tą piosenkę. Przy niej odpływałam. Aż miałam ochotę napisać tekst. I namalować coś. Weszłam do domu. Ściągnęłam buty i kurtkę. Wyjęłam z lodówki cole. Znalazłam karteczkę.

Jestem w pracy. Tata też. Masz pieniążki. Zamów sobie pizze.

Kochamy Cię ,Mama i Tata

Skoro tak bardzo mnie kochacie to gdzie jesteście całymi dniami. Lało nie miałam szans na deskę. Więc wzięłam gitarę. Siedziałam w pokoju nie wiem ile. Godzinę ,dwie. Pisałam ,tworzyłam. Nuty ,tekst. Potem malowałam. Namalowałam go. Liam Payne. Dlaczego nie mogę przestać o nim myśleć. Nie pasujemy do siebie. On- grzeczny ,cichy ,pomocny i wiecznie się uczy. Ja- klene, pale, pije, nie uczę się. Niby przeciwieństwa się przeciągają. Ale .. to nie możliwe ,muszę przestać o nim myśleć. Z moich zamyśleń wyrwał mnie SMS.

Od: Tata

Z mamą wrócimy po rzeczy i musimy na 3 dni wyjechać. Nie rób nic! Żadnych imprez. Nic nie rozwal. Kochamy Cię Mama i Tata ;*

Jak zwykle. Siedziałam i pisałam ,słyszałam ,że ktoś wchodzi do domu. Słyszałam ich głosy. Wzięli walizki i już ich nie było. Pusta chata. Jak tu się nie oprzeć malutkiej imprezce i wagarką. Z Liamem się spotkam ,a co mi tam. Po jutrze wieczorem impra. Wysłałam SMS-y do ludzi. Napisałam adres ,datę ,godzinę. Kumple przyniosą alkohol. Ja załatwiłam DJ-a. Jutro kupię żarcie. Wróciłam do pisania i po 30 min wyszło mi to

,,It’s in your lips and in your kiss
It’s in your touch and your fingertips
And it’s in all the things and other things,
That make you who you are
And your eyes irresistible”

To było o nim. Tak przynajmniej twierdzę. Nigdy nikomu nie pokarzę tego zeszytu. Zawsze mam go przy sobie i nikt nigdy go nie zobaczy. Nie przeczyta. Tak jak nigdy nikomu nie zaśpiewam. Nie mogę. Z zamyśleń znowu mnie coś wyrwało. Tym razem było to burza. Nienawidziłam burzy. Bałam się jej. Te pioruny ,wiatr, deszcz ,grzmoty. Wtuliłam się w kołdrę i próbowałam zasnąć nie mogłam. Nie tylko burza mi przeszkadzała ,ale i moja głowa wypełnione NIM. To jest gorsze niż te pioruny. W końcu zasnęłam w ubraniach. Z burzą na zewnątrz jak i wewnątrz.

Następnego dnia rano

Obudziłam się w wyjątkowo dobrym nastroju. Wiedziałam ,że coś musi się złego stać. Ale póki co poszłam pod prysznic. Ubrałam się i uczesałam. Z jeszcze lekko mokrą burzą rudych włosów zeszłam na dół i włączyłam radio.

Witamy wszystkich słuchaczy. Są dwie minuty po ósmej ,a to jest TYLKO MUZYKA.

Jezus idę na wagary ,a wstaje o ósmej. Przynajmniej posłucham muzyczki. Już nie pada. Więc wybiorę się na rampy. Zadzwoniłam po Alice bo skoro jest zawieszona to ma wolne. Wciśnie jakiś kit rodzicom. W sumie przez te wagary mogę mieć problemy ,ale napisze się usprawiedliwienie i będzie. Umówiłam się na rampach za 20 min. W pośpiechu zjadłam tosty i ruszyłam ,zamykając za sobą dom.

-I co? Twój plan to : pomoże mi w matmie,

rozkocham go w sobie,

a potem wyśmieje?-powiedziała ucieszona Alice.

-Nie, nie i jeszcze raz NIE!

-Dlaczego? - nic nie odpowiedziałam tylko jechałam dalej. Byłyśmy na rampach do 14. Potem powiedziałam ,że muszę spadać na korki z matmy. I zaczęły się te pytania.

-Uuu.. Katherine się zakochałaaa...

-WCALE NIE ON DLA MNIE NIC NIE ZNACZY!!! - wykrzyczałam jej prosto w twarz zatrzymując się

-To dlaczego nie zachowujesz się tak jak zawsze, hmm?

-Lubie go. - powiedziałam krótko i ruszyłam w stronę domu. Alice coś jeszcze gadała ,ale gdy zauważyła ,że już jej nie słucham odpuściła. Po głowie krążyło mi jedno pytanie.

Co ja do niego czuję?

Coś czy nic? Nie wiem. Pójdę na te korepetycje i może coś się wydarzy. Zamyślona weszłam do domu ,wzięłam szybki prysznic i się przebrałam. Wyszłam w stronę Big Bena ze słuchawkami w uszach. Byłam we własnym świecie gdy zauważyłam go. Ubrany ciepło ,ale ładnie. Stał i czekał na mnie z spokojnym wyrazem twarzy gdy zauważył ,że się na niego gapię uśmiechnął się i mi pomachał. Zrobiłam to samo i prze przypadek. Klepnęłam jakiegoś menela z kanapką w ręce. Chyba przeterminowaną. Kanapka mu wypadła.

-Przepraszam nie chciałam

-Uważaj jak leziesz ty -chciał coś powiedzieć ,ale uciekł prosto na jezdnię pełną rozpędzonych samochodów.

-Niech pan uważa! - usłyszałam tylko pisk opon i zobaczyłam jak ten facet leci w powietrze. Zakryłam usta ręką. Stałam jak sparaliżowana. Gdybym uważała ,nie wypchnęła mu tej kanapki z rąk ,nie uciekłby.

NIE ZGINĄŁBY

To przeze mnie odszedł. Czułam jak słone łzy wypływają z moich oczu i ścigają się na policzkach. Która pierwsza skończy swą podróż.

Życie jest krótkie jak przejście z jednego pokoju do drugiego.

Zanim się obrócisz już stoisz w drzwiach.

Poczułam jak ktoś łapie mnie za ramię i przytula.

-Chodźmy stąd- usłyszałam głos Liama. Nie obchodziło mnie już gdzie idę. Chciałam nie być tu. I chciałam być przy nim. Przy nim czułam się bezpiecznie. On mnie chronił. Był moją barierą ochronną pomiędzy światem.

_________________________________________________________

KOMNETUJCIE !! ;D ploseee :3

To jest post ze zdjęciami/gifami z One Direction... Przepraszam ,że wstawiam ,ale małe załamanie nerwowe po obejrzeniu czerwonego dywanu prosto z Londynu z premiery THIS IS US!! <33 Muszę się jakoś pocieszyć :D

Jacy oni młodzi ♥

A teraz tacy duuuuuzi ♥

Oooo... No już mi lepiej.. :)) Teraz tylko przygotować się na traumatyczne przeżycia po filmie 30.08.13 ♥
Dlaczego nie przyjadą do Polski ?? :((
Do Londynu wiadomo ,ale Niemcy ,Ameryka ?? A polska ?? ;(((
Ale i tak ♥ONE DIRECTION♥ ♥1D3D ♥

Rozdział 2!! Nie wiem czy fajny ,ale jestem z siebie dumna ,że w ogóle odważyłam się cokolwiek wstawiać.. :D ja z Natalą mieć radochę ,że być 244 wejść..XD Niby mało ,ale jak na pierwszego bloga to i tak sporo ;)) 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ to dla mnie baaardzo ważne ;3

_____________________________________________

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Rozdział 2

Załamana dałam nogi na stół i od tej pory zaczął się mój koszmar.

-Katherine zdejmij nogi ze stołu- powiedziała JESZCZE spokojnym głosem pani Wood

-Nie ,nie ,nie. Skoro mam siedzieć z tym przygłupem to chociaż powinno mi być wygodnie!

-Do cholery jasnej Pierce! Porozmawiam z dyrektorką i znajdziemy ci jakąś karę za to twoje zachowanie ,ale póki co.. NOGI Z ŁAWKI! - wydarła się tak głośno ,że ja nie mogłam uwierzyć w to co usłyszałam. Zdjęłam nogi z ławki i posłałam jej uśmiech numer 6. 

-Dobrze ,na czym to ja skończyłam? A tak.. - i dalej zaczęła ględzić i ględzić. Mój „kolega” z ławki słuchał zawzięcie ,a ja nie miałam zamiaru. Wzięłam gumkę do gumowania i rozwaliłam ją na drobne kawałeczki ,po czym zaczęłam rzucać do torebki kochanej panie Wood. Payne dziwnie się na mnie gapił ,ale co mnie to. Gdy skończyła mi się amunicja jak na zawołanie zadzwonił dzwonek. WRESZCIE! Wybiegłam z klasy i ruszyłam na poszukiwania mojej paczki.

-No wreszcie szukam was i szukam! I co powiedziała dyrka? -zapytałam

-Oj tam coś ,że to zdarza się za często i takie tam – widziałam ,że próbują wywinąć się od odpowiedzi.

-I..? - próbowałam to od nich wyciągnąć

-Zawiesiła nas na tydzień – powiedziała Alice na jednym oddechu

-CO?! Żartujesz sobie?! Ja nie wytrzymam ,jeszcze przez tą zołzę Wood cały rok siedzę w ławce z Paynem.

-Uuu.. To kiepsko.. Lepiej uważaj ,bo wiesz. Jeszcze jedna afera i starzy wysyłają cię do..

-Błagam cię Max nie do bijaj mnie – przerwałam mu. Ten dzień już był do kitu ,jeszcze Maks przypomniał mi o tej jadce z rodzicami. Powiedzieli ,że jeśli jeszcze raz mnie zawieszą wyślą mnie do internatu. Zrobili by to już dawno ,ale błagałam. Teraz muszę baaardzo uważać.

-Dobra Katherine to my się zbieramy ,trzymaj się- pożegnałam się z kumplami i udałam na kolejną lekcje. Zajęcia mijały jako tako szybko. Podczas lanczu wrócili moi kumple więc musieliśmy się jakoś zabawić.

-LIAM PAYNE – powiedziałam bardzo spokojnym ,ale i donośnym głosem. Wszyscy na mnie spojrzeli ,a jednocześnie wypchnęli Payna na środek gdy tam był zaczęłam swoją zabawę.

-A wy co?! To nie przedstawienie. Wracać do swoich zajęć -krzyknął Max. Wszyscy zaczęli robić to co robili ,a ja z Paynem stałam na środku.

-Przynieś mi sałatkę i colę. O i jeszcze budyń – powiedziałam wręczając mu banknot.

-Żartujesz sobie. Darłaś się po ta żebym przyniósł ci żarcie?! Nie możesz sama ruszyć dupy?

-Nie nie mogę. A teraz lepiej zrób co ci każę chyba ,że – wzięłam sheyka za stolika obok-chyba ,że chcesz mieć TO na głowie – i jak za zaklęciem Payne zrobił to co chciałam. Czułam ,że mogę go wykorzystać jak tylko chcę. Po chwili otrzymałam swoje jedzenie i do tego chamskie proszę.

-Będziesz go tak gnębić? - zapytał mnie Alex

-Tak bo co. Mam prawo – po lanczu została mi tylko jedna lekcja. Jedna jedyna i wreszcie na rampy! Raj, wolność! Jeszcze jedna godzina – matematyka. Niestety. Weszłam do sali i chcąc usiąść na końcu usłyszałam jedynie krzyk nauczyciela ,że mam usiąść z Liamem. Ten babsztyl jednak wszystko wygadał. Ugh. Dam radę przecież to jedna godzina.

Siedziałam tak już z 20 min ,spokojnie ,może dlatego ,że nie miałam co robić. Jednak nagle zauważyłam ,że Payne non stop się na mnie gapi. Więc napisałam mu krótki liścik.

Z perspektywy Liama

Ja nie mogę. Ona jest taka piękna ,wyjątkowa. Ma takie cudne rude włosy i te niebieskie oczy. Jest moim marzeniem ,ale mnie nienawidzi. To moja wina. Źle zacząłem znajomość. Nagle dostałem od niej liścik. Szczerze mówiąc czułem ,że coś jest nie tak. Otworzyłem.

Możesz nie gapić się wciąż na moje cycki? Xoxo K.

Zamurowało mnie. Ja nie wiedziałem co robię. Nie wiedziałem ,że się na nią gapię to jest silniejsze ode mnie. Zarumieniłem się. Kurwa.

Nie gapię się tam

Odpowiedziałem ,ale czuje ,że coś zrobiłem nie tak. Znowu karteczka.

Przecież widzę. Nie jestem ślepa. Cały czas na mnie patrzysz zboczuszku ;**

Tego było za wiele. Wolałem nie pogrążać się jeszcze bardziej i nic nie odpisałem. Katherine po chwili wzięła karteczkę i ją schowała. Miałem nadzieje ,że odpuściła ,ale nadzieja matką głupich. To co zrobiła mnie oszołomiło. Lekko ,prawie nie zauważalnie i powoli się do mnie przysunęła. Swoją rękę położyła na moim kolanie. Ja spojrzałem na nią z miną typu Co ty robisz? ,a ona tylko lekko się uśmiechnęła i mrugnęła. Po chwili zaczęła przesuwać swoją rękę w górę ,bardzo powoli. Zrobiłem się cały czerwony ,a następnie zepchnąłem jej rękę ,ona spojrzała w dół i się zaśmiała. Dopiero po chwili zrozumiałem o co jej chodziło. Ona samym dotykiem ,spojrzeniem tak na mnie działała. Był koloru buraka ,ale już do końca lekcji dała mi spokój. Gdy zadzwonił dzwonek uradowany wybiegłem z klasy ,a wtedy od razu napotkałem Zayna ,Harryego i Nialla.

-Stary co ona ci na tej lekcji robiła? - wykrzyczał Zayn

-No wiesz Zayn ,Liam ma chyba wielbicielkę i to jaaaką! - krzyknął Harry. Oni się zaśmiali a ja chciałem zapaść się pod ziemię!

-One tylko i wyłącznie chce mnie wyśmiać na milion sposobów nic więcej!-powiedziałem pewnie ,choć w głębi duszy miałem ogromną nadzieje ,że one coś do mnie czuje. Ugh, jaki ja jestem durny!

Z perspektywy Katherine

-Katherine ,zostań na chwilę po lekcji- usłyszałam głos nauczyciela. Wyrwał mnie z zamyśleń o .. Liamie? Może i jest przystojny ,ale to debil i ciota. Muszę też tak go traktować.

-Masz nie małe problemy z matematyką. Musisz załatwić sobie korki i to koniecznie. Myślałem o kimś z klasy ,a konkretnie o Liamie.

-Co wyście się na nie go tak uwzięli?!- wykrzyczałam nauczycielowi w twarz choć w sumie podobał mi się pomysł korków z Paynem.

-Katherine on jest bardzo dobrym uczniem więc radzę ci z nim pogadać ,a teraz już idź.

-Do widzenia!- powiedziałam z niechęcią i wyszłam z klasy. Pomyślałam ,że w sumie czemu nie. Pogadam z Liamem może nawet teraz. Skoro sobie sam wraca. Może one nie jest taki zły ,może.. Nie stop Katherine! Nie zakochuj się. Miłość to jeden wielki problem. Szczególnie ,że my do siebie nie pasujemy. Chyba ,że mi się tak tylko wydaje.

____________________________________________________________________

przypominam 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ ploseee...;*

Rozdział 1. Mam nadzieje ,że się spodoba. Proszę o komentarze i przepraszam za błędy :)

____________________________________________

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Rozdział 1

„Nowy ,szkolny klaun..”

Ale nic nie trwa wiecznie...

3 września 2012r. Poniedziałek godz.7:23

Nie rób tego ,nie rób tamtego. Słuchaj nauczycieli ,zapisuj wszystko ,bla bla bla ,szkoła ,bla bla bla ,przyszłość ,bla bla bla ,zacznij wreszcie mnie słuchać ,bla bla...

-KATHERINE!

-CO?!

-Mogłabyś choć raz w życiu zachować się jak dojrzała kobieta ,a nie dzidzi z przedszkola? Przecież wiesz ,że chcemy dla ciebie z ojcem jak najlepiej - powiedziała już troszkę lżejszym tonem moja rodzicielka. Z jednej strony wiedziałam ,że mam wszystko ,a z drugiej chciałam i to bardzo wytknąć jej ,że jest złą matką . Wiedziałam ,że to ją wkurzy ,a nie wiem dlaczego sprawiało mi to przyjemność.

-Skoro tak baardzo mnie kochacie to gdzie jest kochany tatuś? Hmm? Nie ma go. Już od 2 tygodni. Mieliśmy jechać razem na wakacje i co? Znowu kicha. Bo stary jak zwykle pracuje – wytknęłam jej i choć miałam kamienną twarz w środku skakałam z radości ,że jej dogryzłam.

-Tak bardzo tęsknisz za tatusiem ,co? Jakoś gdy chcemy gdzieś pójść ,a jest to bardzo często ,nagle masz nas dość! W ogóle nie spędzasz z nami czasu! Jesteś.. ugh ,nie ważne. Idź już na przystanek bo się spóźnisz na autobus - nawet nic już nie mówiłam. Chciałam tylko jak najszybciej opuścić ten dom. Już nawet nie wypominałam jej ,że muszę jeździć autobusem choć mam prawko. Starzy twierdzą ,że jestem zbyt nie odpowiedzialna. Szłam cała wściekła na autobus ,jednocześnie byłam wkurwiona bo szkoła ,ale z drugiej strony spotkam kumpli. Powrót elity! Nie widzieliśmy się cały miesiąc. Czekałam na newsy z ich życia i wspólną jazdę na desce. Gdy doszłam na przystanek nie było tam nikogo ,ani jednej żywej duszy. Bosko. Tylko ja jestem jedyną frajerką czekającą na autobus. Skoro i tak nikogo nie ma mogę trochę porysować. Naciągnęłam bardziej kurtkę ,bo przez londyńską pogodę było mi zimno i to bardzo. Ale bywa ,przywykłam. Nałożyłam słuchawki i zniknęłam we własnym świecie. Siedziałam i malowałam ,gdy zobaczyłam dwóch chłopców na oko w moim wieku zbliżających się na przystanek. Nie mówię przystojni. Szczególnie szatyn. Ten drugi też niczego sobie ,ale wyglądał na lalusia. Gdy nadjeżdżał autobus ,wstałam i nałożyłam kaptur na głowę. Na dobry początek zjechałam oby wzrokiem. Byłam górą już na początku. Bez słowa. Łał! Wchodząc do autobusu ściągnęłam kaptur i uwolniłam moje bujne ,rude włosy. Niby rude ,ale ja je kochałam. Podobno rudzi są wredni. W moim przypadku się to zgadzało. Powędrowałam na tyły i usiadłam wokół swoich. Przywitaliśmy się tuląc i w ten sposób zaczęłam ostatni rok tej cholernej edukacji. Rozejrzałam się po autobusie. Znalazłam frajerów z przystanku gadających z frajerami ,których nazwisk nie znam. Rozpoznałam Stylesa ,jak mu było Henry ,Hym ,Hamamama .. Harry! O! Dokładnie ,to ten flirciarz. Tamci z przystanku są chyba nowi. Tak na pewno bo się sobie przedstawili. Szare myszki z szarymi myszkami. Równowaga zachowana. Mogę być spokojna. Z moich rozmyślań wyrwał mnie głos Alice

-Katherine ,zakochałaś się czy co?! Od 10 min gapisz się na tych nowych!

-Ooo.. Nasz mała dziewczynka się zakochała – palnął Alex, ja tylko na niego spojrzałam ,a on od razu uniósł ręce na znak ,że już się poddaje.

-Nie zakochałam się. Tylko jestem ciekawa co znowu za debile przywlekli się do tej budy – odpowiedziałam szybko by uniknąć nie potrzebnych pytań. Po chwili pojawiliśmy się pod budynkiem szkoły, wyszliśmy z busa i powędrowaliśmy do środka. Szliśmy korytarzem ,ja na czele naszej paczki ,a ludzie grzecznie odsuwali się na bok. Kierowałam się w kierunku szafek ,gdy zobaczyłam ,że przylega do nie ten szatyn z przystanku. Ale będzie zabawa – pomyślałam.

-Patrzcie ,ten nowy debil zalega o moją szafkę.

-Zająć się nim? - zapytał Max

-Nie, zabawimy się – na moją wypowiedź wszyscy się ucieszyliśmy. Poszliśmy powolnym krokiem w stronę szafek.

-Nowy ,szkolny klaun chyba nie zapoznał się jeszcze ze mną i moimi znajomymi? - powiedziałam na głos i nagle wszyscy ucichli i patrzyli na mnie i tego nowego.

-Ja jestem tą która zniszczy się jeżeli nie ruszysz swojego dupska i nie odsuniesz się od MOJEJ szafki! - wykrzyczałam mu prosto w twarz, nie mówił nie tylko patrzył na mnie pewien siebie i tego ,że nic mu nie zrobię.

-Nie możesz ładnie poprosić ,żebym się przesuną? Nie musisz od razu się drzeć! - powiedział z taką pewnością w głosie ,że nie wytrzymałam! Nikt mi się nigdy nie postawił! Ten skurwiel musiał dostać nauczkę!

-Więc twierdzisz ,że mam poprosić ,hmm? A więc dobrze -wyciągnęłam od jakiegoś kujona mleko czekoladowe i podeszłam do nowego- proszę cię bardzo abyś ruszył dupsko i odsunął się od mojej szafki ,a na przeprosiny ,że tak nie ładnie cię potraktowałam.. - i bum wylałam na niego całą zawartość butelki. On tylko stał zdezorientowany i patrzył jak śmieje mu się w twarz!

-Twoje nazwisko?

-Payne-powiedział cicho wytrzepując się z mazi.

-A więc Payne ,jesteś na mojej czarnej liście ,a teraz wypierdalaj od mojej szafki- posłałam mu buziaka w powietrzu. Uciekł szybko ,a ja miałam wielką radochę z tego co zrobiłam. 

Wzięłam książki i udałam się na francuski. Nie znosiłam pani Wood. Była starą zrzęda w okularach a najgorsze jest to ,że na tą lekcje musiała m pójść sama ,bez Alice ,Alexa czy Maxa. Mieli jakąś karę bo już pierwszego dnia kiedy ja oblewałam Payna ,oni tłukli kogoś przez co teraz są u dyrki. Powolnym krokiem szłam do sali 202. Zadzwonił dzwonek. Wiedziałam ,że się spóźnię. Pierwszy dzień, pierwsza lekcja ,pierwsze spóźnienie. Phi.. Nic wielkiego. Podeszłam do drzwi i z kopa weszłam do sali. Przywitał mnie tłum spojrzeń.

-Witam całą kochaną klasę i kochaną panią Zło. Co dzisiaj mordujemy? - powiedziałam z uśmiecham i poszłam na koniec klasy lecz za nim usiadłam usłyszałam psorkę.

-Panno Pierce! Cieszysz się takim pięknym nazwiskiem ,a tak go hańbisz! Przynosisz wstyd i nic więcej..- zaczęła swoje przemówienie ja nawet nie słuchałam tylko stałam i przysypiając patrzyłam się jak się wysila – Mam tego dość. Do waszej klasy doszło dwóch nowych uczniów ,a jeden z nich ma idealne zachowanie i oceny. Może on na ciebie dobrze wpłynie.

-A niby o czym pani bredzie? - zapytałam zdezorientowana

-Liam przywitaj się proszę z koleżanką z którą będziesz siedzieć cały rok w ławce, ja poinformuje nauczycieli. Liam – Katherine , Katherine – Liam. - ta jędza się uśmiechała ,a nas zamurowało. Miałam siedzieć z Paynem!

-O nie nie nie ,ja nie będę się z nim dręczyć!

-Raczej on z tobą będzie się męczyć a teraz siadaj proszę bo zawieszę cię w prawach ucznia! Zayn proszę przesiądź się.- powiedziała już spokojnie. Matoł #2 przesiadł się ,a ja usiadłam z tym palantem. Nie dość ,że siedziałam z nim to jeszcze za mną siedzieli Styles i chyba Horan. Załamana dałam nogi na stół i od tej pory zaczął się mój koszmar.

Roździał 1!! Ta daaaa... :D jak się podoba to komentować ,a jak nie .. to też komentować co mogę zmienić

Marcela♥

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Prolog..

Życie. Niby takie bajeczne ,a jednak jest jak beznadziejna komedia. Miłość. Ja już chyba dawno o niej zapomniałam. Niby mam ''kochających'' rodziców ,piękny dom ,kasę ,przyjaciół ,popularność. A prawda jest taka ,że nie mam nic. Pustkę w sercu której już nikt nigdy nie wypełni. Moje życie to ruina. Człowiek ,który miał wypełnić moje serce nadzieją ,miłością.. Nie mogę nawet o tym myśleć.

                        Tylko człowiek, który kochał, umiera jak człowiek.

                                                                                    - Antoine de Saint-Exupery

Kochałam. Kochałam ,więc chyba mogę umierać. Połączyć się z ukochanym jak w ''Romeo i Julia''. To ten most. To tu. Każdy z nas w końcu umrze. Zginie ,przepadnie. Większość z nas zginie i nikt o nas nie będzie pamiętać. A chyba najlepszy moment na śmierć jest wtedy gdy człowiek wie ,że tam po drugiej stronie jest ktoś do kogo chce się iść. Zrobię to. Ale najpierw muszę się wyspowiadać. Przelać na papier całą moją historię. Może ktoś to przeczyta ,może ktoś o mnie będzie pamiętać. Może to ty. Bo właśnie teraz możecie przeczytać historię wyglądającą na kolejną opowieść o zranionych uczuciach. Trudno. Muszę to zrobić. Zanim skoczę.

Zaczęło się tam gdzie zaczyna się wiele historii. W miejscu gdzie podobno dojrzewamy. Chociaż nie. W sumie moja opowieść zaczyna się w moim domu. Przed rozpoczęciem roku szkolnego. Podczas kolejnego kazania. Bo niby to miało mnie to ruszyć. Teraz żałuje ,że nie słuchałam ,ale już nic nie mogę zrobić. Wtedy była to dla mnie komedia.

Ale nic nie trwa wiecznie...

Hejoo.. :D Jest prolog ,mam nadzieje ,że się podoba. Czytasz=komentuj

Dla mnie to bardzo ważne. Opowiadanie będzie pisane z perspektywy Katherine i tak jakby ona to teraz przeżywała oraz będzie parę perspektyw ze strony innych. Wiem ,że to ona tylko i wyłącznie powinna opowiadać ,ale mi tak będzie wygodnie ,ale póki co .. :)

I'm in love with you and all these little things .. ♥ - Bohaterowie :))

Moje opowiadanie z członkami zespołu One Direction.. UWAGA! W MOIM OPOWIADANIU ZESPÓŁ NIE ISTNIEJE!!! PROSZE O KOMENTARZEE.. :))

______________________________________________________

I'm in love with you and all these little things .. ♥

Bohaterzy :

Katherine Pierce (18 lat)

Rudowłosa i niebiesko oka. Choć na zewnątrz wydaje się sympatyczna i otwarta ,to wewnątrz jest tajemniczą i pełną bólu oraz smutku dziewczyną ,która przeszła dużo ,aż za dużo by płakać. Uczy się w Cambridge .W szkole jest bardzo popularna. Należy do ''elity'' ,nikt nie chce jej podskoczyć. Ona to ta ''NAJ''. Jest pyskata i szczera do bólu ,prze co ma dużo problemów ,głownie z nauczycielami. Kocha deskorolkę i gitarę. Pisze piosenki i maluje w swoim zeszyciku ,którego nie pokazuje nikomu. Nawet swojej przyjaciółce Alice. Przyjaźni się również z Alexem i Maxem. Pali ,czasami nawet coś mocniejszego.

Alice Murphy (18 lat)

Brązowe włosy i błękitne oczy. Najlepsza przyjaciółka Katherine oraz Maxa i Alexa. Kocha deskę i w ogóle sport. Również należy do ''elity'' szkoły Cambridge. Nie jest taka pyskata jak Katherine ,ale również pali.

Alex Turner (18 lat)

Należy do szkolnej ''elity'' Cambridge. To ten szkolny przystojniak. Kocha deske ,hip-hop i taniec. Przyjaciel Katherine ,Maxa i Alice. Pali.

Max Gray (18 lat)

Obrońca paczki przyjaciół z Cambridge. Nie zawaha się użyć siły i tak jak jego przyjaciele ZAWSZE dostaje to co chce. Kocha deskę i hip-hop. Jako jedyny ćpa. Drugi szkolny przystojniak.

Liam Payne (18 lat)

Nie dawno wprowadził się do Londynu wraz ze swoim kumplem Zaynem i za nie długo razem będą chodzić do Cambridge. Jest opanowany i miły. Wzorowy uczeń ,który jeszcze nie poznał zasad panujących w jego nowej szkole. Kocha muzykę. Gra na gitarze, pianinie ,skrzypcach i trąbce ,a to wszystko dzięki jego tacie. Bardzo łatwo go zranić. Jest szarą myszką. Nie pije i nie pali.

Zayn Malik (18 lat) 

 Przyjaciel Liama. Mieszkają razem i już nie długo zaczną naukę w Cambridge. Kocha sport. W poprzedniej szkole należał do ''elity'' lecz teraz jest zupełnie na odwrót. Musi przywyknąć do tego ,że w nowej szkole nie istnieje. Jest raczej spokojny ,lecz walczy o swoje i swoich najbliższych. Lubi się zabawić i wypić.

Niall Horan (18 lat)

Głodomor. Kocha jedzenie i gitarę. Chodzi do Cambridge już 2 lata, jest nic nie wyróżniającym się uczniem. Szarą myszką. Dobrze się uczy ,jest miły i kulturalny. Przyjaźni się z Harrym ,a już wkrótce z Liamem i Zaynem.

Harry Styles (18 lat)

 Najlepszy przyjaciel Niala. Równie chodzi do Cambridge. Jest flirciarzem ,ale ze względu na swoje bezpieczeństwo trzyma się z daleka od ''elity''. Kocha imprezy i muzykę. Jest dobrym uczniem. Miłym ,spokojnym.

Uff.. To są bohaterowie. Jako ,że jest to pierwszy raz gdy piszę coś takiego proszę o wyrozumiałość. Przepraszam z góry za błędy :)

proszę o komentarze jeśli coś chcecie mi przekazać ,wytknąć błędy lub pochwalić.. Jeśli nie tu to na tt :3

Jeszcze dziś pojawi się prolog :D

Mój TT:

@MarcelaHoran33